Mijn Kam
Mijn Kam
*****
mijn kam ligt trouw op de vensterbank
een metgezel voor mijn ochtendritueel
wat kromme tanden maar altijd klaar
en een paar die missen
om mijn wilde haren te temmen
hij kent mijn kapselgeheimen
dromen van lang haar en de knipmomenten
met zijn plastic glimlach trotseert
hij elke chaos een trouwe vriend
in mijn dagelijkse avontuur
soms gaat hij op reis
onder de bank of in de wasmand
maar als ik hem weer vind
is het alsof we nooit gescheiden waren
met een luchtige zucht
en kijk in de spiegel
mijn hoofd draait link rechts
ja ik weet dat het leven is soms
gewoon een grote klit is
*****
christa
*****
mijn kam ligt trouw op de vensterbank
een metgezel voor mijn ochtendritueel
wat kromme tanden maar altijd klaar
en een paar die missen
om mijn wilde haren te temmen
hij kent mijn kapselgeheimen
dromen van lang haar en de knipmomenten
met zijn plastic glimlach trotseert
hij elke chaos een trouwe vriend
in mijn dagelijkse avontuur
soms gaat hij op reis
onder de bank of in de wasmand
maar als ik hem weer vind
is het alsof we nooit gescheiden waren
met een luchtige zucht
en kijk in de spiegel
mijn hoofd draait link rechts
ja ik weet dat het leven is soms
gewoon een grote klit is
*****
christa
Reacties op dit gedicht
| wytske: | Woensdag, april 02, 2025 14:45 |
| Ik wou dat we dat konden doen, een kam erdoor halen en weg de narigheid. Goed verhaal | |
| Compostje: | Dinsdag, april 01, 2025 12:33 |
| Een mooi gedicht over wat eenvoudig en toch zo belangrijk is... Graaggelezen Christa | |
| Aquarel: | Dinsdag, april 01, 2025 12:12 |
| Tja, het leven als een grote klit. Flinke haarborstel nodig. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2025 | ||
| Thema's: | ||