Je blijft
Je blijft een schaduw,
Waardoor ik altijd even over mijn schouder kijk,
Toch dat onveilige gevoel,
Iets wat niet weggaat met de tijd,
En nooit volledig slijt.
Je blijft een trigger,
Waardoor ik soms volledig dicht klap,
Toch weer even terug in het verleden,
Iets wat altijd bij me blijft,
En onder mijn huid kruipt.
Je blijft een litteken,
Waardoor ik de oude Mariet niet meer ben,
Toch een stukje van mezelf kwijt,
Iets wat voor altijd is weggenomen.
En nooit meer terug zal komen.
Waardoor ik altijd even over mijn schouder kijk,
Toch dat onveilige gevoel,
Iets wat niet weggaat met de tijd,
En nooit volledig slijt.
Je blijft een trigger,
Waardoor ik soms volledig dicht klap,
Toch weer even terug in het verleden,
Iets wat altijd bij me blijft,
En onder mijn huid kruipt.
Je blijft een litteken,
Waardoor ik de oude Mariet niet meer ben,
Toch een stukje van mezelf kwijt,
Iets wat voor altijd is weggenomen.
En nooit meer terug zal komen.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, april 05, 2025 10:32 |
| Tijd kan ook iets moois doen bedoelde ik... want sommige dingen slijten niet makkelijk... sterkte | |
| september: | Zaterdag, april 05, 2025 10:30 |
| Mooi beroerend geschreven Lichtengel... Soms kunnen we iemand meenemen als een schaduw.. Van wie we ooit waren is de schaduw er.. Tijd doet vaak iets moois.. de schaduw vager en licht komt weer door.. |
|
| Aquarel: | Vrijdag, april 04, 2025 23:04 |
| Rakend geschreven, sterkte. Jouw schrijven doet me denken aan de flash backs, de herbelevingen die ik heel veel heb gehad, na jaren misbruik. Met veel hulp zijn die bij mij al jaren weggebleven gelukkig. Het blijft moeilijk om de herinneringen te verdragen, maar ik raak mezelf er niet meer in kwijt. Het blijven littekens op de ziel. Maar ik wil je dit toch schrijven, want misschien geeft het wat hoop op (gedeeltelijk) herstel. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2025 | ||
| Thema's: | ||