De zoute zee schutst golven
opent ongelovig haar ogen
in rimpelingen, vlindereffect
wat ooit begon is elders voldaan
de hongerige en graatmagere
een rijstkorrel beiden verstaan
alleen anders
en geweld ons allen velt
tanks en bommen, ook
woorden, onverschilligheid
bevlogenheid schudt, laat verstommen
hoe kon ooit wensen dan genade
zo droomde ik dat ik was
en dacht dat alles droomde
en zie, bladeren zo zacht
voor alle kinderen schudt er tijd
tot deze vader stopt, ergens herbegint
verdriet en verwondering blijft als 'n kind
waar de genade stoutmoedig bijt.