Het stille leven
Het stille leven
*****
de zondag tuin ademt
een stille aanwezigheid die de lucht vult
bladeren fluisteren verhalen van eeuwen
een zachte wind streelt de takken en brengt rust
de zon werpt haar gouden gloed op aarde
een spiegel van het innerlijke licht dat schijnt
bloemen openen hun hart zonder woorden
een symfonie van stilte en beweging
in de schaduw groeit een diepe kennis
een verborgen kracht die alles verbindt
de tuin ademt in een ritme dat niet te horen is
een uitnodiging om te voelen zonder te begrijpen
de zondag tuin ademt en ik adem mee
een moment van eenheid die geen tijd kent
een plek waar de ziel kan rusten en ontwaken
een levend mysterie dat zich telkens opnieuw ontvouwt
*****
christa
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Zondag, juni 29, 2025 12:14 |
| Puur genieten van de bloemen en alles eromheen, dat is idd pas een zondag. Sfeervol gedicht met mooie beelden. Herkenbaar. |
|
