La Dolce Vita
Onderstaand een bedankgedicht aan een reisleider van een mooie culturele vakantie door Zuid-Italië en Sicilië
Een groep mensen – als een Romeinse tempel,
oud van ziel, vol verhalen van steen.
Elke steen uniek, gevormd door het leven,
gesleten door tijd, getekend, alleen.
Niet elke steen past zomaar in het geheel,
soms botst het, soms wiebelt het fundament.
Maar met zorg, geduld en handen die weten,
wordt van losse stukken één monument.
Want om een tempel te bouwen die blijft,
is meer nodig dan enkel materiaal.
Er moet een blik zijn die het geheel begrijpt,
een hart dat ziet in elk detail.
Constantin was die meesterhand,
de architect van onze reis.
Met oog voor ieder mens, elk talent,
bouwde hij bruggen van wijsheid en grijs.
Hij smeedde achttien zielen tot één structuur,
met humor, richting, warmte en kracht.
Als gids door cultuur en avontuur,
heeft hij voor ons het verschil gebracht.
Dus buigen wij – in respect en eer –
voor de bouwer van onze band.
Chapeau, Constantin, je bent veel meer
dan een leider – jij was onze standvastige hand.
Reacties op dit gedicht
| christina: | Maandag, juni 30, 2025 20:51 |
| heel mooi dit schrijven | |
| Pitsikato: | Maandag, juni 30, 2025 15:37 |
| Om een groep mensen tot een monument te smeden door een reisleider is al mooi gevonden, maar het wordt in zorgvuldig gekozen woorden ook nog prachtig weergegeven. | |
| wytske: | Maandag, juni 30, 2025 15:31 |
| Ja ja een goede reisleider kan een reis maken of breken | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marius Th. Litzröth | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2025 | ||
| Thema's: | ||