Loge met stekels
Een loge met stekels
*****
hij kwam niet luidruchtig
geen gebons op het hek
alleen het zachte geschuifel
van iemand die wist
"hier is het goed"
naast het huisje
bij een kommetje voer stond hij stil
alsof hij even z’n naam
op de stoep wilde schrijven
in egelhandschrift
de schemer gleed langs z’n stekels
als een moederhand
en de tuin hield de adem
in want wat een eerbezoek
toen kroop hij ernaast zijn/haar huisje
alsof de wereld daar net genoeg ruste
om rustig in slaap te vallen
tussen bloemen op grond…
*****
christa
*****
hij kwam niet luidruchtig
geen gebons op het hek
alleen het zachte geschuifel
van iemand die wist
"hier is het goed"
naast het huisje
bij een kommetje voer stond hij stil
alsof hij even z’n naam
op de stoep wilde schrijven
in egelhandschrift
de schemer gleed langs z’n stekels
als een moederhand
en de tuin hield de adem
in want wat een eerbezoek
toen kroop hij ernaast zijn/haar huisje
alsof de wereld daar net genoeg ruste
om rustig in slaap te vallen
tussen bloemen op grond…
*****
christa
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2025 | ||
| Thema's: | ||