Heb Mij Lief

Het was een lange weg
die vol omwegen leidde,
waar licht en donker
in elkaar overvloeiden —
alsof ik moest verdwalen
om iets in mij te vinden
dat ik kwijt was
nog vóór ik het kende.

Ik verlangde naar verlangen,
naar het tintelen van hoop,
naar de vrijheid
om zonder masker
iemand te vertrouwen —
voor één nacht,
of voor altijd.

En toen
zag ik jou.
Je was alles:
een vriend,
een minnaar,
mijn bondgenoot
in het voorbijgaan.
Je keek niet alleen naar mij —
je zag me.

Maar zoals het vaak gaat,
wanneer ik bang ben
dat wat jij in mij zou vinden
te veel zou zijn
of juist te weinig,
koos ik voor het bekende.
Ik ging terug mijn hoofd in,
waar het veilig was en stil,
en ook zo eenzaam.

Toch sta ik hier
vanavond,
met lege handen
en open hart.
Ik weet niet hoe,
maar ik weet wél:
dit is waar ik wil zijn.

Dus heb mij lief.
Vanavond.
Heb mijn lijf zachtjes lief.
Bemin me
niet ondanks,
maar met mijn schaduw.
Streel mijn storm,
omarm mijn barst.
En als je twijfelt,
kus me dan toch,
maar doe het dan
zachtjes en gemeend.

Heb mij lief,
dan heb ik jou lief.
En dan...
wil ik er zijn,
samen met jou.
Voor altijd 
of voor één nacht.