De mantel
De mantel
Met haar lieve lach
droeg ze hem elke dag
die mantel hooggeacht
onverslijtbaar zacht
het was vooral als er weer eens iets was gejat
dat ze hem aanhad
die jas van jaren oud
blinkend van het goud
ze droeg hem al haar hele leven
vooral als ze moest vergeven
of als ze mildheid moest tonen
voor één van haar zonen
ook als er iets fout was gezegd
werd hij open gelegd
of als er één hart doorkliefde
altijd droeg ze de mantel der liefde
het werd haar echter fataal
ze gingen met alles aan de haal
volledig en van alles beroofd
hield ze haar hand boven hun hoofd
voor alle tien
bleef ze blijvend door de vingers zien
Met haar lieve lach
droeg ze hem elke dag
die mantel hooggeacht
onverslijtbaar zacht
het was vooral als er weer eens iets was gejat
dat ze hem aanhad
die jas van jaren oud
blinkend van het goud
ze droeg hem al haar hele leven
vooral als ze moest vergeven
of als ze mildheid moest tonen
voor één van haar zonen
ook als er iets fout was gezegd
werd hij open gelegd
of als er één hart doorkliefde
altijd droeg ze de mantel der liefde
het werd haar echter fataal
ze gingen met alles aan de haal
volledig en van alles beroofd
hield ze haar hand boven hun hoofd
voor alle tien
bleef ze blijvend door de vingers zien
Reacties op dit gedicht
