Zonder jou
Ik lig wakker
Maar jij bent weg
De kamer voelt leeg
En de stilte snijdt zacht.
Ik denk aan je lach
Aan je handen, je stem
Dit alles voel ik nog hier
Maar jij bent ver weg.
Ik adem langzaam
De wereld voelt koud
Want jij was mijn zon...
En nu huilt de maan.
Reacties op dit gedicht
| AxM: | Maandag, september 15, 2025 21:58 |
| De maan huilt. Sterkte . |
|
| Horizon01: | Vrijdag, september 12, 2025 15:54 |
| Sterkte met dat gemis gevoel. Achter de wolken is weer zonneschijn van hoop. Groetjes, | |
| september: | Vrijdag, september 12, 2025 11:30 |
| Mooi en innig Johny. Het verlangen en heimwee mooi verweven. De hoop ook. Hopelijk komt ze terug. |
|
| Ineke Dijkhuis: | Donderdag, september 11, 2025 18:25 |
| Ontroerend geschreven. | |
| Compostje: | Donderdag, september 11, 2025 11:33 |
| Gemis, is het enige dat er nog is... Mooi neergezet Johny |
|
| Aquarel: | Donderdag, september 11, 2025 10:16 |
| Mooi gedicht, sterkte. Liefs, Aquarel |
|
| M-Rose: | Donderdag, september 11, 2025 09:52 |
| Teder & verlangend geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2025 | ||
| Thema's: | ||