Van schaduw naar licht
Van schaduw naar licht
Na eeuwen van stilte
keerde ik terug
naar het pad van ontmoeten,
niet om te vinden,
maar om te zien wie ik ben.
Elke blik, elk woord,
elke aanraking van het leven
bracht stukken van mezelf
die ik vergeten was
en opnieuw leerde kennen.
Ik stapte uit mijn schaduw
en vond mijn weg naar het licht.
Nu sta ik steviger,
met zachte handen en een open hart,
krachtig en zacht,
vol liefde en vuur,
heel in mijn eigen zijn.
Mijn lichaam fluistert nog,
een klein onzeker ritme,
maar mijn ziel danst in vrijheid,
mijn wezen klopt in vertrouwen,
mijn hart weet: ik ben genoeg.
Ik kijk terug met tranen,
en vooruit met verlangen,
want ik weet waar ik vandaan kom,
wie ik was
en wie ik nu ben —
steeds meer mezelf,
niet meer alleen, maar al-één.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zondag, september 14, 2025 14:30 |
| Mooi, vooral: Mijn lichaam fluistert nog, een klein onzeker ritme, maar mijn ziel danst in vrijheid, mijn wezen klopt in vertrouwen, mijn hart weet: ik ben genoeg. Erg mooi... Liefs, Aquarel |
|
| Ineke Dijkhuis: | Zaterdag, september 13, 2025 19:43 |
| Prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: CC | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2025 | ||
| Thema's: | ||