En knikte ja
en ik knikte ja
*****
zij sprak en ik luisterde
de zon doet alsof het zomer is
maar er wordt gewacht op mist
op bladeren die fluisteren
wat ooit werd vergeten
de herfst komt niet met trommels
maar met adem in de bomen
langzaam beweegt het pad
door een seizoen dat weet
het licht verschuift in stille lagen
een geur van aarde tilt herinneringen op
een tak wordt aangeraakt en voelt
hoe tijd als water door alles stroomt
geen haast alleen het vallen
van een dun geluid in het gras
een belofte die nergens heen hoeft
en toch alles bereikt
en ik knikte ja dat is het
*****
christa
*****
zij sprak en ik luisterde
de zon doet alsof het zomer is
maar er wordt gewacht op mist
op bladeren die fluisteren
wat ooit werd vergeten
de herfst komt niet met trommels
maar met adem in de bomen
langzaam beweegt het pad
door een seizoen dat weet
het licht verschuift in stille lagen
een geur van aarde tilt herinneringen op
een tak wordt aangeraakt en voelt
hoe tijd als water door alles stroomt
geen haast alleen het vallen
van een dun geluid in het gras
een belofte die nergens heen hoeft
en toch alles bereikt
en ik knikte ja dat is het
*****
christa
Reacties op dit gedicht
| wytske: | Zondag, september 21, 2025 16:06 |
| Herfst mijn heerlijke tijd, een prachtig mooi schrijven | |
| september: | Zondag, september 21, 2025 14:08 |
| Ja, dat is het. De magie en mystiek mooi onder fijn droomachtige sfeer gevat in een mooi gedicht ☆ |
|
| Aquarel: | Zaterdag, september 20, 2025 13:48 |
| Mooi... Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2025 | ||
| Thema's: | ||