De mist voorbij
De mist voorbij
Flarden mist trekken voorbij,
laten sporen van stilte achter.
Het land ademt traag in grijze nevel,
alsof het nog even schuilen wil.
Daarachter wacht het licht,
geduldig, onafwendbaar.
De zon duwt zacht tegen de horizon,
hunkerend om door te breken,
om gouden draden te weven in het zachte grijs.
Wat vandaag nog verborgen blijft,
zal morgen helder stralen;
niet omdat het wordt gedwongen,
maar omdat ieder licht
zijn eigen tijd kent om geboren te worden.
Flarden mist trekken voorbij,
laten sporen van stilte achter.
Het land ademt traag in grijze nevel,
alsof het nog even schuilen wil.
Daarachter wacht het licht,
geduldig, onafwendbaar.
De zon duwt zacht tegen de horizon,
hunkerend om door te breken,
om gouden draden te weven in het zachte grijs.
Wat vandaag nog verborgen blijft,
zal morgen helder stralen;
niet omdat het wordt gedwongen,
maar omdat ieder licht
zijn eigen tijd kent om geboren te worden.
Reacties op dit gedicht
| Johny Donovan: | Dinsdag, september 30, 2025 19:27 |
| De zon priemt door de nevel en schept zo zijn licht en warmte Mooi hoor |
|
| Ineke Dijkhuis: | Dinsdag, september 30, 2025 18:17 |
| Heel mooi! | |
| Aquarel: | Dinsdag, september 30, 2025 17:25 |
| Mooi geschreven over de herfst, maar het is zoiezo iets om in het leven op te vertrouwen vind ik. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: CC | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2025 | ||
| Thema's: | ||