De lucht ademt traag
De lucht ademt traag
herfst nostalgie
*****
de lucht ademt traag
geuren van aarde en afscheid
een dunne draad van licht
glijdt langs verlaten takken
het water houdt herinnering vast
een spiegel van wat was
waar stemmen van vroeger
nog even rimpelen
bladeren vallen als gedachten
die geen plaats meer vinden
alles keert terug in stilte
naar het begin dat geen begin is
ik hoor het zachte ruisen
van tijd die zich herinnert
en even
ben ik niets dan adem in de wind
*****
christa
herfst nostalgie
*****
de lucht ademt traag
geuren van aarde en afscheid
een dunne draad van licht
glijdt langs verlaten takken
het water houdt herinnering vast
een spiegel van wat was
waar stemmen van vroeger
nog even rimpelen
bladeren vallen als gedachten
die geen plaats meer vinden
alles keert terug in stilte
naar het begin dat geen begin is
ik hoor het zachte ruisen
van tijd die zich herinnert
en even
ben ik niets dan adem in de wind
*****
christa
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Zaterdag, oktober 11, 2025 13:09 |
| De lucht ademt traag zodat de nostalgie ten volle tot leven komt in herfstkleuren |
|
| waterval: | Zaterdag, oktober 11, 2025 03:22 |
| ik voel dat ook, de melancholie van de herfst, het klinkt triest maar eigenlijk is dat een mooie tijd. Je voelt dat de natuur zijn rust nodig heeft en alles omringt met dekentjes van bladeren, maar de wind speelt nog graag wat verder..... Een mooi gedicht van pure nostalgie groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Johny Donovan: | Vrijdag, oktober 10, 2025 15:26 |
| Heel mooi Christa | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, oktober 10, 2025 12:46 |
| Heel mooi verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2025 | ||
| Thema's: | ||