Langs de holle weg
Een oude eik houdt stand,
waar het pad zich buigt in stilte.
Wind gaat door zijn takken
zoals jaren door een hart.
Er is geen woord meer nodig hier.
Alleen het ritselen van bladeren,
het zachte vallen van het licht —
en in zijn schaduw ademt tijd,
onzichtbaar, maar aanwezig.
Alsof de wereld luistert ...!
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Dinsdag, oktober 14, 2025 11:39 |
| Mooike | |
| Aquarel: | Maandag, oktober 13, 2025 22:34 |
| Bijzonder mooi... Liefs, Aquarel |
|
| wytske: | Maandag, oktober 13, 2025 16:01 |
| echt schitterend mooi gedaan, had er net weer een boswandeling opzitten | |
| Ineke Dijkhuis: | Maandag, oktober 13, 2025 12:43 |
| Prachtig! | |
| M-Rose: | Maandag, oktober 13, 2025 09:49 |
| Overwegend stilte schenkt een intense aanwezigheid en begrip waardoor woorden overbodig zijn Klasse metafoor hier door u belicht. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 13 oktober 2025 | ||
| Thema's: | ||