Onvoltooide lijnen
Ik twijfel altijd
over de kunstvorm —
of een regel voldoende is,
of stilte het gewicht draagt
van wat ik voel.
Woorden schuiven zacht,
vinden elkaar
zoals licht door ramen glijdt,
en soms lijkt alles
precies te passen
zonder dat ik het zeg.
Misschien is de kunst dit:
niet het antwoord kennen,
maar blijven aanraken
wat tussen de regels leeft.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, oktober 18, 2025 20:55 |
| Erg mooi Johny.. Dat is een kunst..mooi gedicht. |
|
| Ineke Dijkhuis: | Vrijdag, oktober 17, 2025 20:39 |
| Heel mooi! | |
| Aquarel: | Vrijdag, oktober 17, 2025 12:45 |
| Ja, zo is het ook... De stilte tussen de regels en na het lezen kan ook al genoeg vertellen. Mooi gedicht. Liefs, Aquarel |
|
| M-Rose: | Vrijdag, oktober 17, 2025 12:39 |
| Laat de lijntjes maar onvoltooid en ongepolijst verder hun weg zoeken | |
| M-Rose: | Vrijdag, oktober 17, 2025 12:38 |
| Creatieve expressie op zoek naar innerlijke beelden Rakelings zonder aanraken laten zien Wat in jouw nog onuitgesproken emoties leeft Een meesterwerk heb je in jouw kunst gedicht levensadem gegeven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2025 | ||
| Thema's: | ||