Verdwenen zon
Verdwenen zon
*****
het lijkt of als de zon
voor altijd is gaan slapen
buiten is het herfst op zijn slechts
de lucht ademt grauw en stil
mist kruipt langs takken als vergeten adem
bladeren fluisteren namen die niemand meer weet
een vogel roept schor in het niets
alsof hij zoekt naar licht dat niet meer terugkeert
naar warmte die enkel nog droom is
de aarde houdt haar adem in
een schaduw rust op alles wat leeft
zelfs het water durft niet meer te bewegen
en toch ergens heel diep in het grijs
brandt nog een vonk onzichtbaar klein
alsof de zon nog even glimlacht in haar slaap
*****
christa
*****
het lijkt of als de zon
voor altijd is gaan slapen
buiten is het herfst op zijn slechts
de lucht ademt grauw en stil
mist kruipt langs takken als vergeten adem
bladeren fluisteren namen die niemand meer weet
een vogel roept schor in het niets
alsof hij zoekt naar licht dat niet meer terugkeert
naar warmte die enkel nog droom is
de aarde houdt haar adem in
een schaduw rust op alles wat leeft
zelfs het water durft niet meer te bewegen
en toch ergens heel diep in het grijs
brandt nog een vonk onzichtbaar klein
alsof de zon nog even glimlacht in haar slaap
*****
christa
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Dinsdag, oktober 21, 2025 23:25 |
| Prachtig! | |
| Ineke Dijkhuis: | Dinsdag, oktober 21, 2025 14:53 |
| Prachtig! | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, oktober 21, 2025 14:37 |
| Wat een mooi gedicht knap gebracht | |
