Vrijwillig verplicht
Doelloos loop ik rond
Dwalend in de gangen
Een vrije plek
toch voel ik me gevangen
Toch is deze keuze
me bevangen
Want de verlossing van mijn lijden
zal van deze plek afhangen
Een vrij gekozen opname,
en toch weer nie
Want het is verplicht
voor de euthanasie
Mijn leven
zo heavy
en daarom dat ik wél kies
voor die laatste injectie
En dus ga ik ervoor
voor deze bergrit
met z’n ups en downs
In de hoop dat het straks meezit
Maar buiten mezelf
is alles hier wit
En ondanks de vrijheid
voel ik me een bezit
Ik adem niet langer lucht
mijn longen vol lood
Ik wil dat het stopt
maar de tijd gaat voort
Ik verlang naar armen die nooit lossen
zelfs niet in mijn hoofd
Het enige wat ik lijk te verdienen
is de goot
Dwalend in de gangen
Een vrije plek
toch voel ik me gevangen
Toch is deze keuze
me bevangen
Want de verlossing van mijn lijden
zal van deze plek afhangen
Een vrij gekozen opname,
en toch weer nie
Want het is verplicht
voor de euthanasie
Mijn leven
zo heavy
en daarom dat ik wél kies
voor die laatste injectie
En dus ga ik ervoor
voor deze bergrit
met z’n ups en downs
In de hoop dat het straks meezit
Maar buiten mezelf
is alles hier wit
En ondanks de vrijheid
voel ik me een bezit
Ik adem niet langer lucht
mijn longen vol lood
Ik wil dat het stopt
maar de tijd gaat voort
Ik verlang naar armen die nooit lossen
zelfs niet in mijn hoofd
Het enige wat ik lijk te verdienen
is de goot
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, oktober 27, 2025 15:23 |
| missen is ook motor, motivator. in ‘t klein zijn wat je zou willen, zei het lijdensverhaal, de passie van pasen, ooit, kan je beginnen. weg willen, daarin is er nog je schrijvende blijven, ben je ‘mens van de weg’ als wij allen slechts zijn, hopelijk ook twee beetjes mild. groetje voor je misschien bezien, hans |
|
| spiritoffreedom: | Zondag, oktober 26, 2025 08:48 |
| heftige maar moedige keuze. veel sterkte | |
| september: | Zaterdag, oktober 25, 2025 17:47 |
| Intens.. En verdrietig.. Ik zit even in stilte zo. Te denken aan jou Ik wens je kracht hoe het ook moge zijn en gaan... |
|
| wytske: | Zaterdag, oktober 25, 2025 15:50 |
| Ik sluit mij aan bij Aquarel, en kracht om dit te dragen | |
| Aquarel: | Zaterdag, oktober 25, 2025 15:01 |
| Heel heftig, ik wens je veel sterkte toe. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ceara | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2025 | ||
| Thema's: | ||