Onzichtbaar
Druk in mijn gedrag
op m’n gezicht
een grote lach
Een orkaan stormt voorbij
maar met de glimlach
raast die in mij
Mijn hoofd schreeuwt
mijn mond lacht
niemand merkt het verschil
Ik word niet opgemerkt
onzichtbaar zijn
dat is wat ik wil
Want niet gezien worden
is veiliger
dan vergeten zijn
Ik ben het bewijs
dat zelfs niets
kan snijden als pijn.
Ik verdwijn
in de donker
niemand die me ziet
Zo verborgen
dat zelfs mijn schaduw
me verliet
op m’n gezicht
een grote lach
Een orkaan stormt voorbij
maar met de glimlach
raast die in mij
Mijn hoofd schreeuwt
mijn mond lacht
niemand merkt het verschil
Ik word niet opgemerkt
onzichtbaar zijn
dat is wat ik wil
Want niet gezien worden
is veiliger
dan vergeten zijn
Ik ben het bewijs
dat zelfs niets
kan snijden als pijn.
Ik verdwijn
in de donker
niemand die me ziet
Zo verborgen
dat zelfs mijn schaduw
me verliet
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, oktober 27, 2025 15:22 |
| vergetel wezen, niets nog te lezen dan dit ene geketend getekende weten, de schim geschetst, niets nog geëtst, donker toch nog wacht ons allen alom de zon. hopelijk ook voor jou, moeilijk genoeg, hans |
|
| Aquarel: | Zondag, oktober 26, 2025 16:24 |
| Eens met de mooie reactie van Pitsikato. Kon je het maar ervaren... Liefs, Aquarel |
|
| Pitsikato: | Zondag, oktober 26, 2025 13:08 |
| Onder de indruk van dit gedicht, hetgeen mij nieuwsgierig maakte. Ik heb er nog een aantal gelezen en voel de hevige pijn die uit de regels spat en schreeuwt. Het is zo jammer, want ondanks veel ellende kan het leven ook 'verrassend' mooi zijn. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ceara | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2025 | ||
| Thema's: | ||