Bijna de hoop verloren

Het geschreeuw van de stemmen
Ik weet soms niet hoe ik ze kan remmen
Stapelgek word ik er van
Ik snap niet hoe het kan
Ik blijf van alles proberen
Om die onrust om te keren
Zo graag zou ik stilte willen voelen
Omdat me het afhoud van mijn doelen
Soms zijn gedachten
Net als zware vrachten
Werken als een last
Totdat je een antwoord vindt dat past
Tot die tijd blijf ik strijden
Tegen dingen die ik het liefst wil vermijden
Ik blijf er weg voor lopen
Op wonderen blijf ik steeds hopen
Anders is het gauw afgelopen

Geschreven door

De hypnotiserende dichster

Reacties op dit gedicht

De hypnotiserende dichster vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

De hypnotiserende dichster:	Zondag, oktober 26, 2025 22:07
Dankje! Ja, mijn hoofd is soms verwarrend, ik weet. Daarom gebruik ik gedichten schrijven als uitlaatklep.

Johny Donovan:	Zondag, oktober 26, 2025 21:54
Heel mooi dit raadsel...

Over dit gedicht

Auteur: De hypnotiserende dichster
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 26 oktober 2025
Thema's: [Verdriet]