Rockbottom
Als je de bodem hebt geraakt
Diep gezonken, haast verdronken
Als alles je aan het huilen maakt
Is er geen dieper stuk
Geen grond onder je voeten
Geen houvast in de nacht
Als je vecht tegen gedachten
In het donker onverwacht
Schrikt van het duister in je hoofd
Angst voor waar je toe in staat blijkt
Je in de toekomst niet gelooft
En je positiviteit bezwijkt
Onder het gewicht dat op je drukt
Van de keuze die niet van jou is
De liefde niet gelukt
Snijdt de pijn van het gemis
Vechten zal je moeten
Tegen de impuls om op te geven
Elke dag jezelf begroeten
En motiveren om te leven
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, november 03, 2025 15:28 |
| leven uiting geven, zolang je huilt, ben je zacht, iets is er dan zuiver ja beluisterd in het lege zomaar zijn, tot iets of iemand ja wees er je zeggen kan, soms toch even. met ook een groetje van mij, hans |
|
| Aquarel: | Zondag, november 02, 2025 09:16 |
| Goed verwoord, ik ken het gevoel van de bodem bereiken. Ik zat er jarenlang, en kon zelfs niet meer huilen. Gelukkig gaat het inmiddels met mij veel beter. Ik hoop dat ook voor jou op een bepaald punt een ommekeer komt, zodat je steeds meer goede momentjes krijgt en de balans langzaam aan herstelt. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mickey83 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2025 | ||
| Thema's: | ||