Cobie
Er is een fluistering in lagen
Die de wind alom verspreidt
Een bries die woorden dragen
Van hier tot in de eeuwigheid
De bomen laten hun blaadjes los
met doorzichtig geletterde nerven
Vertellen avonturen uit het bos
over leven en over scherven
Basten groeien tijdens zinnen
die met stikstof zijn doordrenkt
Dat jaarlijkse lagen opnieuw beginnen
die de voeding met zich brengt
Een fluistering weet van mensen
van hun geneugten en verdriet
Leest verwachtingen en wensen
ziet verschillen maar oordeelt niet
Zachtjes blijven letters knopen
tot een fraai zinvol quilttapijt
Nog vele jaren mag ik hopen
wou ik in een felicitatie kwijt
Van harte Cobie, Windwhisper