Stil Blijven Staan
Waarom wordt het moeilijk als het eventjes teveel wordt?
Waarom denk ik tegenslagen wanneer alles tot dusver lukt?
Waarom heb ik zoveel vragen maar vind ik niet de rust?
Waarom vraag ik zoveel, verwacht ik het verkeerde antwoord,
Heb nooit gedacht dat ik het zover zou schoppen,
Bewens ik mij weer in onbekende landschappen,
Terwijl ik dacht dat ik ervan af was,
Ik dacht dat ik klaar was...
Maar toen ontketende er weer zoveel vraagtekens,
Op het eikpunt van rust, lijk ik weer in een hoge versnelling te stappen
Tevens, hou ik er niet gewoon van…
Dat mijn niveau van geluk is als mijn brein wil knappen?
Ik wilde dat ik remmen kon, in plaats van opeens tot stilstand te komen
Te hopen op betere dagen, terwijl ik mij bevind in het geluk,
Waarom neig ik meer, beter, of anders?
Terwijl mijn plan allang van koers was veranderd?
Het houdt nooit op en het is tijd dat ik accepteer,
Dat het geluk recht voor mij staat, in het heden valt het neer,
Het houdt wel op, en het is tijd dat ik leer,
Dat de dagen zullen passeren, de onzekere, het verleden is gepasseerd.
Het houdt voor nu nog even niet op, maak ik mijn ommekeer,
Het heeft geen zin, want de toekomst is nooit zeker, ook niet omgekeerd.
Hier leef ik nu in het heden en nu,
Onzeker en wel.
Want wat dacht ik wel niet?
Waarom denk ik tegenslagen wanneer alles tot dusver lukt?
Waarom heb ik zoveel vragen maar vind ik niet de rust?
Waarom vraag ik zoveel, verwacht ik het verkeerde antwoord,
Heb nooit gedacht dat ik het zover zou schoppen,
Bewens ik mij weer in onbekende landschappen,
Terwijl ik dacht dat ik ervan af was,
Ik dacht dat ik klaar was...
Maar toen ontketende er weer zoveel vraagtekens,
Op het eikpunt van rust, lijk ik weer in een hoge versnelling te stappen
Tevens, hou ik er niet gewoon van…
Dat mijn niveau van geluk is als mijn brein wil knappen?
Ik wilde dat ik remmen kon, in plaats van opeens tot stilstand te komen
Te hopen op betere dagen, terwijl ik mij bevind in het geluk,
Waarom neig ik meer, beter, of anders?
Terwijl mijn plan allang van koers was veranderd?
Het houdt nooit op en het is tijd dat ik accepteer,
Dat het geluk recht voor mij staat, in het heden valt het neer,
Het houdt wel op, en het is tijd dat ik leer,
Dat de dagen zullen passeren, de onzekere, het verleden is gepasseerd.
Het houdt voor nu nog even niet op, maak ik mijn ommekeer,
Het heeft geen zin, want de toekomst is nooit zeker, ook niet omgekeerd.
Hier leef ik nu in het heden en nu,
Onzeker en wel.
Want wat dacht ik wel niet?
Te stagneren in het spel?
Reacties op dit gedicht
| Johny Donovan: | Zondag, november 02, 2025 20:06 |
| Sterk gebracht | |
| Aquarel: | Zondag, november 02, 2025 17:23 |
| De toekomst blijft altijd onzeker, en tegenslagen horen ook bij het leven. Ik lees dat je best het een en ander bereikt hebt. Tevredenheid is ook een kunst. Misschien zou dat rust geven? Het kan best zijn dat mijn reactie verkeerd valt, de antwoorden zijn er misschien niet. Het leven is toch ook mooi vind ik, raas er niet aan voorbij door continu meer te willen. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wouter Stam | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2025 | ||
| Thema's: | ||