Tranen
Tranen blijven komen
Ik heb het niet meer in de hand
De tranen blijven stromen
Groot houden houdt geen stand
Het overmand me en ontwricht me
Het verdriet is veel te groot
Om te dragen in mijn eentje
Ik rouw, maar je bent niet dood
Je hebt me achtergelaten
Wilde niet meer voor mij gaan
Na zoveel jaren huwelijk
Lijkt jouw liefde nu vergaan
En de tranen blijven komen
Toch weer telkens onverwacht
Uit het niets en onvoorspelbaar
Verlies ik steeds mijn kracht
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, november 05, 2025 16:00 |
| jezelf zien zonder wederhelft, geen verbond, het vergt van binnen weer je vinden. tuit je. in rouw behoud je doorheen leed je zeer zachte veerkracht. je beste weg. eerst buig je, uit je. groetje, hans |
|
| Aquarel: | Dinsdag, november 04, 2025 09:55 |
| Dat is zwaar om te dragen en ook zeker een rouwproces. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mickey83 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2025 | ||
| Thema's: | ||