De einder en contouren
Er ligt een lijn die niemand ziet,
licht trilt zacht in vroege gloed.
Grens en schaduw buigen, bieden rust,
stil glijdt alles waar de schaduw vloedt.
Vormen glijden over stille lanen,
hun schaduw kust het witte veld.
Woorden vallen, zacht en teder,
dansen op de rand van wat nog telt.
De einder gloeit, maar voelt geen pijn,
reikt naar wat nooit worden kan.
Een sluier strekt zich over veld en man,
en dooft het goud van zonneschijn.
Ik dwaal verdwaald in lijn en licht,
zie hoe het zicht zichzelf verliest.
Zelfs dromen raken hun grens kwijt,
en alles sluit zich zacht... in eigen zicht!
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, november 10, 2025 21:41 |
| Deze lees en herlees ik vandaag. Mooi om te ervaren. Vriendelijke groet | |
| M-Rose: | Maandag, november 10, 2025 21:23 |
| Een sluier strekt zich over veld en man en dooft het goud van zonneschijn ik dwaal verdwaald in lijn en licht Grandioos uitgelicht in woord en beeld zowel poëtisch als mystiek Buitengewoon prachtig |
|
| Compostje: | Maandag, november 10, 2025 15:49 |
| Poëtische beelden. | |
| christina: | Maandag, november 10, 2025 15:35 |
| Prachtig Johny graag gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2025 | ||
| Thema's: | ||