Het zwarte licht
In een vacuüm valt de veer als een lodenbal, de huid huilt hard met honger naar de aanraking. De daling vliegt, geen controle of je blij bent of verdrietig.
Tegelijk hoor je er wel en niet bij, perfectie op het laagste punt, op de top wanneer je het hardst faalt. Wanneer de veer het zwaarst weegt als een lodenbal in het wit tussen twee gedachten en het zwarte gat het licht opvangt, erbij horen wat je altijd hebt verlangd.
Speciaal of oncontroleerbaar, zo licht als een lodenbal of zo zwaar als een veer in een vacuüm.
Over dit gedicht
| Auteur: Lorenzo/David | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2025 | ||
| Thema's: | ||