Honden liefde
Ze was tevreden met nevelluchten in de ochtend gloren, die kleine honing bij. Zo noem ik haar dat
lieve , dappere hondje aan mijn zij.
Ze snurkte zonder schaamte.
Een zaagje die daar lag.
Zacht en wollig, goud in haar vacht.
lieve , dappere hondje aan mijn zij.
Ze snurkte zonder schaamte.
Een zaagje die daar lag.
Zacht en wollig, goud in haar vacht.
Over dit gedicht
| Auteur: balance-bianca86 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2025 | ||
| Thema's: | ||