Stilte
Strand Zee
Het ruisen der golven
Verder alles door
stilte bedolven
Stilte
Mooi sereen
Daar op het strand
Heel alleen
Stilte
Onwezenlijk waar
Alleen
Niet een paar
Stilte
Beklemende pracht
Ontluikend kracht
Van nieuw geluid
Alleen
Wil het niet zijn
Stilte
Schreeuw het uit
Een nieuw geluid
Daarna weer
Stilte
Beklemmende eenzaamheid
Die ik niet wilde
Reacties op dit gedicht
| Jet van keken: | Dinsdag, augustus 27, 2002 17:32 |
| Heel erg mooi verwoord, heb je dit gevoel,van een ongewilde eenzaamheid. Liefs Jet |
|
| 11je: | Maandag, juni 10, 2002 14:56 |
| ........pak je hand schrijf je naam in het zand......... liefs 11je |
|
| Anne Da Angel: | Zondag, juni 09, 2002 19:30 |
| mooi echt waar, en het klopt ook zo. ik vind het knap hoe je op zo'n manier kunt zeggen wat je bedoeld geluk x anne |
|
| Sheena: | Zondag, juni 09, 2002 11:17 |
| beklemmend ja, het woord wat ik voelde door heel het gedicht heen, en wat je op het einde dus ook op een juiste manier gebruikt ... prachtig ... Sheena |
|
| Susanne X: | Zondag, juni 09, 2002 09:46 |
| Stilte soms fijn, maar ook vaak onwelkom en ongevraagd... Mooi beschreven! | |
| Jacobs Ivan: | Zondag, juni 09, 2002 09:24 |
| mooi gedicht ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||