Kerk van emoties
Niemand ziet het
maar ik ben de kerk
de kerk van emoties
diep en verborgen
in eindeloze gevoelens
ervaar ik de kracht
van onvolkomenheden
zonder de traan
die zichtbaar wordt
ik ben de kerk
van loutere emoties
delen wil ik ze
met iedereen op mijn weg
die echter zelf leven
in hun kerk van emoties
en geen ruimte bieden
voor het delen
ik ben de kerk
van loutere emoties
tussen een wereld
vol met kerken
en iedereen wil
dat men gelooft
in hun kerk van emoties.
En ik?
Wil in elke kerk
mijn emoties delen.
09-06-‘02/9:24
Reacties op dit gedicht
| margot: | Woensdag, juni 12, 2002 18:17 |
| kerk van emoties prachtig liefs,margot |
|
| Hans Winter: | Maandag, juni 10, 2002 01:08 |
| met jou kan ik wel door één deur. groetje, hans |
|
| free: | Zondag, juni 09, 2002 12:02 |
| ik hoor een echo echo echo :) liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||