mijn wervelwind
ik wist dat er iets was,
maar besefte het vandaag pas.
na een gesprek met jouw begeleiding,
was het gedaan met de ontkenning.
je bent agressief,
ontpopte zich tot een kleine dief.
je vernield graag,
altijd tegendraad.
ach misschien mijn schuld,
ik heb het steeds geduld.
ik liet je begaan,
ik kan je gewoon niet aan.
nu weet ik wat de oorzaak is,
niet alleen adhd,ook een gedragsstoornis.
ik zal je aan een mpi internaat moeten toevertrouwen,
om je structuur en discipline op te bouwen.
maar je bent nog zo klein,
het doet zo'n pijn.
ik heb zoveel verdriet,
wat moet ik doen ik weet het niet.
ik begin mezelf vragen te stellen,
mezelf vreselijk te kwellen.
er gaat nu zoveel door mijn hoofd,
en mijn vlammetje dat stilletjes dooft.
dit gesprek is samen gebeurd met mijn thuisbegeleiding.
§ linda §
maar besefte het vandaag pas.
na een gesprek met jouw begeleiding,
was het gedaan met de ontkenning.
je bent agressief,
ontpopte zich tot een kleine dief.
je vernield graag,
altijd tegendraad.
ach misschien mijn schuld,
ik heb het steeds geduld.
ik liet je begaan,
ik kan je gewoon niet aan.
nu weet ik wat de oorzaak is,
niet alleen adhd,ook een gedragsstoornis.
ik zal je aan een mpi internaat moeten toevertrouwen,
om je structuur en discipline op te bouwen.
maar je bent nog zo klein,
het doet zo'n pijn.
ik heb zoveel verdriet,
wat moet ik doen ik weet het niet.
ik begin mezelf vragen te stellen,
mezelf vreselijk te kwellen.
er gaat nu zoveel door mijn hoofd,
en mijn vlammetje dat stilletjes dooft.
dit gesprek is samen gebeurd met mijn thuisbegeleiding.
§ linda §
Reacties op dit gedicht
| michris: | Dinsdag, juni 11, 2002 06:16 |
| ik sluit me bij de woorden van Jo aan, en eens komt er een dag dat jullie weer bij elkaar zijn...voor altijd... veel sterkte! liefs, michris |
|
| Jo Aelmans: | Dinsdag, juni 11, 2002 01:58 |
| Yep, Linda, ik begrijp wat je bedoelt... Het is natuurlijk moeilijk voor een moeder om haar kind aan iemand anders toe te vertrouwen, maar als het nu voor jullie allebei beter is? Dan hebben jullie allebeide de broodnodige rust, en kunnen jullie je op jezelf concentreren (ontplooien). In het begin zal het zwaar vallen, maar ik denk (...) nagelang de tijd verstrijkt, en vooral in de toekomst, jullie allebeide erbij mee gediend zijn.... Jo. ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||