tunnel
in de tunnel der hel,
is haar leed weer begonnen.
ze heeft zo gevochten,
had bijna gewonnen.
maar er valt niet te winnen,
tegen leed dat je volgt,
ze weten altijd wel iets te verzinnen.
steeds weer moet ze vechten,
maar haar kracht begeeft het.
toch gaat ze voort voor zijn rechten,
ook al doet het haar zo'n pijn.
ze moet hem een kans geven,
om zich zelf te ontplooien.
en haar verdriet moet ze even vergeten.
§ linda §
is haar leed weer begonnen.
ze heeft zo gevochten,
had bijna gewonnen.
maar er valt niet te winnen,
tegen leed dat je volgt,
ze weten altijd wel iets te verzinnen.
steeds weer moet ze vechten,
maar haar kracht begeeft het.
toch gaat ze voort voor zijn rechten,
ook al doet het haar zo'n pijn.
ze moet hem een kans geven,
om zich zelf te ontplooien.
en haar verdriet moet ze even vergeten.
§ linda §
Reacties op dit gedicht
| sweety538: | Dinsdag, juni 11, 2002 10:12 |
| heel erg mooi verwoord, maar inderdaad wel echt heel droevig...:(! liefs |
|
| wijnand.=: | Dinsdag, juni 11, 2002 01:07 |
| droevig maar mooi gedicht | |
| Jo Aelmans: | Dinsdag, juni 11, 2002 00:46 |
| [.... om zich zelf te ontplooien. en haar verdriet moet ze even vergeten. ....] Zich zelf én zichzelf, Linda.... Twee Mensen ontplooien zich én zichzelf... ;-) Jo. ;o)x |
|
| The Wizard Of Lightning: | Dinsdag, juni 11, 2002 00:37 |
| :'( | |
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||