Je plek weten
Strak staat de lijn
die mij dagelijks rechtop moet houden
zodat ik niet verdwijn
in het ravijn
die om mij heen ligt
ben op de hoogste punt
op een afgrond rondom
geen stap is meer te zetten
zonder neer te storten
in vergetelheid
heb ik zelf dit punt
in diepe wensen gezocht
dan toch niet
met een afgrond rondom
die mijn evenwicht wil ontnemen
mijn ogen draaien
als een draaimolen
op een te volle kermis
in geluiden en drukte
eenzaam verloren
balanceren is kennis
die mijn ziel
in stilte heeft ontnomen
om bewust te worden
dat het moment bestaat
onkundig is mijn seconde
maar de volgende
was wijsheid van weleer
die mij vleugels gaf
om voorzichtig te dalen.
11-06-‘02/23:36
Reacties op dit gedicht
| Sientje: | Woensdag, juni 12, 2002 19:39 |
| mooi... kherken mij een beetje in dat gedicht... superzoen, sientje |
|
| Jacobs Ivan: | Woensdag, juni 12, 2002 07:31 |
| mooi gedicht !! | |
| Koelemij, Harold: | Woensdag, juni 12, 2002 00:36 |
| pc werkt weer Wil op volle toeren de woorden vliegen weer voorbij Even hoppen naar het volgende station WILhelmstad we zullen zijn vingers niet snoeren |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||