VLAMMETJE
VLAMMETJE
ALS EEN VLAM IN DE WIND
DAN WEER HARD DAN WEER ZACHT
ZO WAS HET LEVEN VAN DIT KIND
HET IS PLOTS UITGEGAAN GEHEEL ONVERWACHT
HET VLAMMETJE IS GEDOOFD
EN IS DIT KIND VAN HET LEVEN BEROOFD
IK WEET, HET IS EEN TRIEST GEDICHT
VOOR DIT LIEVE KLEINE WICHT
IK SCHRIJF HET ZEKER LIEVER NIET
WANT OOKAL HEB IK HAAR NIET GEKEND
HET DOET ME ZEKER VEEL VERDRIET
ALS EEN VLAM IN DE WIND
DAN WEER HARD DAN WEER ZACHT
ZO WAS HET LEVEN VAN DIT KIND
HET IS PLOTS UITGEGAAN GEHEEL ONVERWACHT
HET VLAMMETJE IS GEDOOFD
EN IS DIT KIND VAN HET LEVEN BEROOFD
IK WEET, HET IS EEN TRIEST GEDICHT
VOOR DIT LIEVE KLEINE WICHT
IK SCHRIJF HET ZEKER LIEVER NIET
WANT OOKAL HEB IK HAAR NIET GEKEND
HET DOET ME ZEKER VEEL VERDRIET
Reacties op dit gedicht
| Spiritje: | Woensdag, juni 12, 2002 23:45 |
| snap wat je bedoelt... was bijna ook dat kind geworden... greetzz en sterkte!! Spiritje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Abeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||