Schijn
Ik zie het eind
van mijn verdriet
Als hij me bevrijdt
als hij me straks ziet
***
Ik dans als een pauw
en geef me bloot
Gedachtes die ik openvouw
gooi ik gebarend in zijn schoot
***
Er komt een eind
aan mijn alleen zijn
Als hij me bevrijdt
van die onverdragelijke pijn
***
En ik dans als een koningin
en ik geef me totaal
Maar het het heeft uiteindelijk geen zin
het is allemaal theatraal
***
Want zijn de deuren gesloten
en mijn feestkleren uit
Dan ben ik weer door verdriet overgoten
zodra ik de deur achter me sluit
***
van mijn verdriet
Als hij me bevrijdt
als hij me straks ziet
***
Ik dans als een pauw
en geef me bloot
Gedachtes die ik openvouw
gooi ik gebarend in zijn schoot
***
Er komt een eind
aan mijn alleen zijn
Als hij me bevrijdt
van die onverdragelijke pijn
***
En ik dans als een koningin
en ik geef me totaal
Maar het het heeft uiteindelijk geen zin
het is allemaal theatraal
***
Want zijn de deuren gesloten
en mijn feestkleren uit
Dan ben ik weer door verdriet overgoten
zodra ik de deur achter me sluit
***
Reacties op dit gedicht
| ilona krijgsman: | Zondag, december 10, 2000 18:23 |
| ja Suz...ik begrijp wat Mark bedoelt...maar des te meer waar jij in verkeert.....ik voel het ook zo..helaas.... | |
| Mark: | Vrijdag, december 08, 2000 22:21 |
| Mooi verwoord...maar misschien is het toch geen schijn! Vertrouw op je gevoel Suz...het komt wel goed! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sandra B | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2000 | ||
| Thema's: | ||