Eenheid
Zilt zal deder
het spattende van een woeste zee
je wangen strelen.
Ik omarm je
handen op je buik
mijn hoofd naast het jouwe
een stijle wind blaast je haren
langs me heen,
gedachten versmeleten
eenheid in een roes
storm op zee
die wij doorstaan
op het mulle zand.
wij samen
en niemand anders
enkel wij,
de storm
het zand
en de zee.
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Dinsdag, juni 18, 2002 21:51 |
| hmmmmmmmm ruikt het zilt en haar hart springt op .... Sheen |
|
| Josie: | Dinsdag, juni 18, 2002 21:18 |
| mooi beeld geschetst, groetjes, Josie |
|
| Hanneke Eirinn: | Dinsdag, juni 18, 2002 16:32 |
| hmmmm heerlijk Joris.. *zucht* | |
| Koelemij, Harold: | Dinsdag, juni 18, 2002 16:30 |
| zo een heid maakt sterk Har sjappo Joris |
|
| charly: | Dinsdag, juni 18, 2002 16:27 |
| klasse, prachtstukje, en euh, deder met 't' veronderstel ik, |
|
| soesa: | Dinsdag, juni 18, 2002 16:18 |
| zucht mooi! ik ben helemaal meegevoerd door het ritmte en mystieke ervan! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||