de realiteit
Jouw handen, mijn haren
Jouw lippen, mijn mond
Jouw hartslag, de mijne
Samensmeltend tot een klont
Pak me vast, streel me
Laat woorden vergaan
Laat al dat strijdt in je
Nu door stilte verslaan
De passie, zo eeuwig
Als het vuur van mijn ziel
Je adem verwarmt me
Tot ik aarzel en kniel
mijn ogen, jouw ogen
vragend en verward
verdrietig verlangend
De waarheid slaat hard
Verscheurd door de onmacht
Blikken van onzekerheid
Jij hoort bij een ander
Zo spreekt de realiteit
Jouw lippen, mijn mond
Jouw hartslag, de mijne
Samensmeltend tot een klont
Pak me vast, streel me
Laat woorden vergaan
Laat al dat strijdt in je
Nu door stilte verslaan
De passie, zo eeuwig
Als het vuur van mijn ziel
Je adem verwarmt me
Tot ik aarzel en kniel
mijn ogen, jouw ogen
vragend en verward
verdrietig verlangend
De waarheid slaat hard
Verscheurd door de onmacht
Blikken van onzekerheid
Jij hoort bij een ander
Zo spreekt de realiteit
Reacties op dit gedicht
| Jeanine: | Vrijdag, februari 16, 2001 20:08 |
| Ik zit in dezelfde situatie en het is echt geen pretje. Bedankt voor je mooie gedicht. Jeanine. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: erin | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2000 | ||
| Thema's: | ||