Zeepbel
Jouw liefde
was als een zeepbel
glimmend en glanzend in het licht.
Maar toen het licht even duister werd,
toen de eerste tegenslag kwam
ging de glans eraf
en de zeepbel ging kapot,
jouw liefde spatte uit elkaar,
en liet alleen maar tranen over.
Want jouw liefde
was alleen maar een zeepbel....
was als een zeepbel
glimmend en glanzend in het licht.
Maar toen het licht even duister werd,
toen de eerste tegenslag kwam
ging de glans eraf
en de zeepbel ging kapot,
jouw liefde spatte uit elkaar,
en liet alleen maar tranen over.
Want jouw liefde
was alleen maar een zeepbel....
Reacties op dit gedicht
| evi van tolhuysen: | Zondag, juni 30, 2002 20:46 |
| heel mooi geschreven ik heb ook zo dat gevoel en het doet pijn om met de tranen alleen te blijven xxxxjes Evi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nelleke van Duijn | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||