Je fluisterd iets in m'n oor...
Ik hoorde je tranen van vergetenheid...
Verdriet om wat je verloor.
Niemand die eens een woordje sprak van spijt...
Het spreekt vanzelf dat je er bent...
Het mis maar normaal dat ik nu schrijf,
schrijf en lees hoe goed je me kent...
Hoe ik de wind zijn woorden beschrijf...