Vleugels
Vleugellam was je, toen ik je vond.
Krijsend, tsjirpend van de pijn ving ik je op
en wikkelde je in het zachtste dons.
Ik waakte dag en nacht
en zag je stilaan weer bekomen.
Je genoot van mijn liefde, mijn zorg, de zachtheid
waarmee ik je wonden heelde.
Ik zag je stralen en wist dat het goed was.
Jouw herstel was mijn levensdoel.
Ik leerde je weer vliegen,
zalig met die vleugels slaan.
Je vleugels heb ik opgeblonken,
nu wil je weer gaan pronken,
en blijf ik achter in je lege kooi.
Krijsend, tsjirpend van de pijn ving ik je op
en wikkelde je in het zachtste dons.
Ik waakte dag en nacht
en zag je stilaan weer bekomen.
Je genoot van mijn liefde, mijn zorg, de zachtheid
waarmee ik je wonden heelde.
Ik zag je stralen en wist dat het goed was.
Jouw herstel was mijn levensdoel.
Ik leerde je weer vliegen,
zalig met die vleugels slaan.
Je vleugels heb ik opgeblonken,
nu wil je weer gaan pronken,
en blijf ik achter in je lege kooi.
Reacties op dit gedicht
| ina: | Zaterdag, juni 22, 2002 21:39 |
| *slik* mooi | |
| ~Marina~: | Zaterdag, juni 22, 2002 20:07 |
| hier ben ik van onder de indruk erg mooi neergezet! Marina |
|
| karin jansen: | Zaterdag, juni 22, 2002 19:05 |
| *snik* prachtig, maar wel triest ... heel mooi geschreven!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jim | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||