21jaar geleden heb je mij ook vermeden,
de dood van ONS kind heb ik alleen gestreden.
jij zocht je steun op je werk,
ik alleen aan haar grafzerk.
20jaar het niet kunnen loslaten,
20jaar gewacht om erover te praten.
jij wou er niets van weten,
ik moest het vergeten.
hoelang moet ik nu wachten om te praten?
mijn verdriet bij jou los te laten.
je wil liever bij je familie zijn,
maar inmiddels doe je jouw gezin pijn.
wij moeten onze plan trekken,
kunnen zelfs je aandacht niet wekken.
je dochter sluit zich op,
je zoon zit met een krop.
de kleintjes blijven achter je vragen,
al drie dagen.
rik zo gaat het niet,
wij hebben ook verdriet.
hoelang ga je ons nog ontwijken?
niet in onze ogen kijken.
neem ons vast laat ons samen huilen,
maar stop met je te verschuilen.
je bent echtgenoot en vader,
wacht niet tot later.
want dan is het te laat,
en is er niemand meer die nog praat.

je vrouw en kinderen.
§linda§