no man
bij elke stap ik dichter kom
en
bij elke hap ik verder raak
niet tegenstaande dat een vooruitgang
van weinig betekenis is
maar
bij elke vorm van soortelijke gang vooruit
raak ik dieper en dieper in mezelf geisoleerd
als een verbeten en aan flarden gereten niets
in een diep en onmeetbaar nomansland
en
bij elke hap ik verder raak
niet tegenstaande dat een vooruitgang
van weinig betekenis is
maar
bij elke vorm van soortelijke gang vooruit
raak ik dieper en dieper in mezelf geisoleerd
als een verbeten en aan flarden gereten niets
in een diep en onmeetbaar nomansland
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Maandag, juli 01, 2002 22:58 |
| hmmmm wat 1 droeflottigheid.. cheer up Kris life can be sooooo good :))) okay heb je mailbox genoeg vervuild vandaag.. je schrijft goed :) | |
| Kris Vansteenbrugge: | Maandag, juni 24, 2002 19:51 |
| mezelf | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kris Vansteenbrugge | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||