Ik weet niet wat ik voelde, toen ik je zag.
Ik kreeg een raar gevoel in men buik.
Toen zag ik die lieve lach.
Ik wilde naar je toe gaan,
je vragen hoe je heet,
maar iets hield me tegen...
Je bent me komen vragen om te dansen,
ik heb geen moment getwijfeld,
toen zei je je naam en ik de mijne,
3 minuten was ik volop aan het genieten,
3 volle minuten in je sterke armen
wergdromend...
Je laatste dag dat je moest werken,
nog nooit was ik zo teleurgesteld,
bang dat ik je niet meer ging zien,
ging ik buiten op het trapje zitten
en liep er een traan over men wang.
Toen zat je inneens naast me,
je vroeg mijn nummer,
men tranen stopten met vloeien.
We gingen waterfietsen in het midden van de nacht,
zo romantisch met al die sterren,
we keken elkaar aan,
de vonk sloeg over.
Nu zijn we bijna een jaar verder,
en ik hou steeds meer en meer van jou!
Voor Peter van mij