Wakende Engelen
Wakende Engelen
Engelen met een wakend oog,
kijkend wie haar bedroog.
Wie haar ooit pijn heeft gedaan,
zal weten wat zij heeft doorstaan.
Ze letten nu goed op haar,
want zij is zo kostbaar.
Niemand mag haar nog pijn doen,
zichzelf kan ze ook niks meer aandoen.
Dat kostbare meisje met zoveel pijn,
en de engelen die konstant bij haar zijn.
Zij zelf heeft vleugels gekregen,
zodat zij zich nu vrij kan bewegen.
Ze hoeft niet meer afhankelijk te zijn,
mensen doen haar toch alleen maar pijn.
De engelen houden haar altijd in het oog,
ook als zij vliegt naar de regenboog.
Waar zij zichzelf kan zijn,
en kan leven zonder pijn.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, juni 28, 2002 22:14 |
| zou je na je regenbogentocht, de hoge hemelvaart die je zocht, weer stralend aards maar niet van aarde kunnen wezen. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: KnoppieHilton | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||