De laatste blik
Jij lag daar
Rustig,vredig
Een bleek gezicht
Op het witte laken
De handen gekruist
Op je buik
We mochten je nog eenmaal aanraken
Nog eenmaal mochten we je zien
Ik kijk naar je
Maar ik zie je ogen niet
Ik zie niet hoe ze mij geruststellen
En zeggen dat alles goed zal komen
Het vertrouwde gevoel is weg
Verdwenen
Ik wou dat het bleef
Maat het is vertrokken
Samen met je
Ver weg
Op een plaats
Die rustig en vredig zal zijn
Waar er geen ellende is
Een plaats ver weg van deze wereld
Maar nu ben je nog hier
Het bleke gezicht
Op het witte laken
Handen gekruist op de buik
Met een roos in je handen
Daar lag je te slapen
En nog 1 keer raakte ik je aan
Je koude, bleke voorhoofd
Dan liet ik je gaan.
Rustig,vredig
Een bleek gezicht
Op het witte laken
De handen gekruist
Op je buik
We mochten je nog eenmaal aanraken
Nog eenmaal mochten we je zien
Ik kijk naar je
Maar ik zie je ogen niet
Ik zie niet hoe ze mij geruststellen
En zeggen dat alles goed zal komen
Het vertrouwde gevoel is weg
Verdwenen
Ik wou dat het bleef
Maat het is vertrokken
Samen met je
Ver weg
Op een plaats
Die rustig en vredig zal zijn
Waar er geen ellende is
Een plaats ver weg van deze wereld
Maar nu ben je nog hier
Het bleke gezicht
Op het witte laken
Handen gekruist op de buik
Met een roos in je handen
Daar lag je te slapen
En nog 1 keer raakte ik je aan
Je koude, bleke voorhoofd
Dan liet ik je gaan.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, juni 30, 2002 23:27 |
| een laatste aanraking ten afscheid om een eerste wending naar de wereld alleen maar mogelijk te maken. |
|
| *Vlinder*: | Donderdag, juni 27, 2002 12:26 |
| Het is waar wat jij zegt, Ze liggen daar, rustig, bleek te slapen, maar dat hartelijke gevoel is er niet meer... Toen ik een jaar of vijf was, zag ik voor het eerst een gestorvene liggen. Ik mocht ook eens aan het voorhoofd en de handen voelen van mijn vader. Ik verschrok. Maar hoe klein ik ook was, ik zie die man nog altijd lachend in zijn schommelstoel zitten: ) , En het zijn van die dingen die je moet onthouden meisje, de allerfijnste momenten: ] Een heel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stefanie! | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 27 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||