woorden van het zwart

stilte die gecreëerd werd
was willoos
van zijn eigen geluidloosheid
klanken verborgen in het zwart

vergeef me,

mijn woorden zijn te kaal, te kwetsbaar
vrij vliegend zullen ze botsen
tegen hun onbenul van de wereld
onschuld verbroken met het zwart
mijn lippen blijven gesloten

vergeef me,

mijn woorden zullen pijnigen
zwarte doemdenkers met zilveren punten
gescherpt aan hun arrogantie
van het besef de ongewenste stilte
te kunnen beëindigen met het zwart

vergeef me,

de willoosheid is niet aanwezig
in mijn woorden
maar wel in de stilte
die ik wil beschermen
tegen de punten van het zwart

Geschreven door

aseos

Reacties op dit gedicht

aseos vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

John.M.Lammers:	Donderdag, juni 27, 2002 21:06
eerbiedige stilte voor je gedicht. groeten, john

charly:	Donderdag, juni 27, 2002 18:01
diep indeed, prachtig,

Koelemij, Harold:	Donderdag, juni 27, 2002 17:58
van de hoogt naar de diepte en daar tussen in het leven sjappo soesa handje hehehe

~Marina~:	Donderdag, juni 27, 2002 17:07
oeh diep maar daarom niet minder mooi liefs Marina

Over dit gedicht

Auteur: aseos
Gecontroleerd door: Goony
Gepubliceerd op: 27 juni 2002
Thema's: [Fictie] [Angst]