Help
hij voelt zich
als een zeldzame freak,
in een kooi op het toneel.
Door duizend paar ogen,
bekeken en gekeurd,
klaar voor de slachtbank
voor een misdaad die hij niet ken.
Is het zijn schuld
dat hij geboren werd
als een zorgelijk kind
van liefhebbende ouders?
Gelukkig zijn er nog mensen,
met een hart van goud
en helpende handen
die werken voor zijn toekomst.
Ze vragen aan hun medemens
om hem te steunen met wat geld.
En meestal krijgen ze te horen
'In mijn familie is er ook zo eén.'
Toch ontbreekt hen niet de moed
om aan de volgende deur te bellen
En angstvallig te wachten,
op het antwoord, wat ze krijgen.
Mensen die dit lezen
en er wordt gebeld aan je deur,
laat je hart spreken,
en denk niet 'Het is niet mijn kind.'
(Dit gedicht is opgedragen aan de vele vrijwilligers, die zich in zetten voor zo'n doel.)