Zee van dood
Tijd tikt,
traag voorbij,
naar een zee,
hier ver vandaan.
Een zee van hoop,
een zee van vuur,
ver weg hiervandaan.
Ooit,
zal ik misschien die zee bereiken,
aleen het doel ontbreekt,
het doel dat me moet leiden.
Verdroogd,
barsten,
opgegeven.
Dood,
verlangen naar.
Reacties op dit gedicht
| Robski: | Zondag, juli 07, 2002 21:58 |
| Sterkte Ibex... mooi geschreven.. en herkenbaar... Groetjes, Rob |
|
| cedric ryckaert: | Zondag, juli 07, 2002 21:23 |
| intens mooi... | |
| Vermeulen Rudy: | Zondag, juli 07, 2002 20:59 |
| hoe mooi en betoverend die zee ook mag zijn...er gaat nieks boven een nieuwe warme opkomende zon van de nieuwe morgen... groeten rudy. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ibex | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||