En toch,ik blijf hopen
Ik had zoveel dromen
veel is er niet van gekomen
geluk dat heerste in mijn hart
werd verdrongen door bittere smart
Al hield zij niet van mij
toch maakte ze me altijd blij
gewoon door er te zijn
verdween alle pijn
Maar nu is ze weg
dikke pech
maar het is meer dan alleen
een doel,ik zie er geen één
Is er nog een weg om in te slaan
of zal ik langzaam van verdriet vergaan
hier lig ik nu,helemaal bezopen
en toch,ik blijf hopen...
veel is er niet van gekomen
geluk dat heerste in mijn hart
werd verdrongen door bittere smart
Al hield zij niet van mij
toch maakte ze me altijd blij
gewoon door er te zijn
verdween alle pijn
Maar nu is ze weg
dikke pech
maar het is meer dan alleen
een doel,ik zie er geen één
Is er nog een weg om in te slaan
of zal ik langzaam van verdriet vergaan
hier lig ik nu,helemaal bezopen
en toch,ik blijf hopen...
Reacties op dit gedicht
| Writer: | Zondag, november 16, 2003 16:25 |
| vooral blijven hopen.... mooi gedicht! |
|
| snoepje: | Zaterdag, juli 20, 2002 19:59 |
| Die leegte word wel opnieuw gevuld zoals belleken zegt de pijn zal na een tijdje verdwijnen!En de goede herinneringen blijven! | |
| Belleken: | Zaterdag, juli 13, 2002 17:17 |
| De pijn zal nooit helemaal verdwijnen maar gevuld worden met de goede herineringen. Belle |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aristide | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||