Het was een koude avond, gister
De ramen van het bushokje waren beslagen
Ik kwam mijn daarachtergelaten fiets ophalen
En toen zag ik ze:
drie zwarte schimmen
Twee grote en één kleine
beschaduwd door de ruiten van het bushokje
Ik hoorde hun stemmen in m'n hoofd
In één van die stemmen herkende ik die van jou
maar dat was onmogelijk
want je was al drie weg,
dood
Maar je was het ook niet
want toen ik dichterbij kwam
waren jij en die andere twee,
verdwenen
en ook jullie stemmen en gelach hoorde ik niet meer
Maar toen ik mijn fiets pakte en wegreed
keek ik nog even om
Eén schim zag ik zwaaien
en als een engel
hoorde ik je stem in mijn hoofd:
"Hier is het goed,
ik ben hier ook gelukkig,
al mis ik je wel
Ga door met leven,
vecht ervoor
Al ben ik niet letterlijk bij je,
ik ben altijd bij je in jouw hart"
Door die woorden weet ik
dat ik eindelijk door kan gaan
met mijn leven,
dat ik me niet meer schuldig hoef te voelen,
want ik heb eindelijk,
echt afscheid van je kunnen nemen