Verslagen bleven de beelden zich herhalen in gedachtes,
Er kwam geen eind aan de angst en pijn,
Er waren geen grenzen geen regels,
En hoe ver je ook mag zijn van de plek des onheil,
Het gevoel zal altijd in je hart blijven,
Zonder genade werden families uit elkaar getrokken,
En zielen zochten tevergeefs naar de hemel,
Het beboste land was enkel een slagveld,
Waar om iedere hoek een verrassing stond te wachten,
Er kwam geen einde aan deze hel,
Netzomin als er een begin was,
Je bidde over vergeten zielen,
Zong liederen naar vele goden,
Maar geen enkel van hun,
Kon je pijn stillen,
Niemand kon je tranen drogen,
Nog steeds zie je het branden van je vlag,
Het veld vol lichamen zonder zielen,
De tijd stond even voor je stil,
Maar de oorlog kent geen gernade,
En jij zal de feiten moeten dragen,
Oneerlijkheid en onmacht,
Zullen altijd in je blijven,
Huil nu maar mijn kind,
Want er zijn geen woorden,
Voor deze daden.