Moeder en kind...in stil verdriet!

dwaze kinderen
lezen niet
herkennen niets
zijn in onschuld
met stil schuldgevoel
dolen in onbegrip
en het onbegrepen "waarom?"

dwaze ouders
lezen niet
herkennen niets
zijn in obsessie
met stille gedachten
staren in onbegrip
en het kwellende "waarom?"

*geestelijke littekens blijven altijd trekken, welke
therapie ook volgt, maar vrienden met een luisterend
oor zullen een deel van de littekens met balsem
verzachten. Kindermisbruik is zo laaghartig en als
slachtoffer van dit geheel, begrijp ik de woede en
afkeer. Helaas worden de daders psychische beter
begeleid dan het slachtoffer'tje zelf. Ja Harold,
wat je zegt: "Warchild in onze eigen kleine wereld"
Daarom blijf ik mijn leven lang vechten voor deze
onschuldige kinderen en zal ervoor zorgen dat de strop
om de goeie nek terecht komt...Ria en Simon heel veel
succes en gezamelijk komen we er bovenop!

Geschreven door

Jeffry

Reacties op dit gedicht

Jeffry vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

christina:	Donderdag, februari 13, 2003 10:17
ze moeten het redden met zoveel steun en medeleven geweldig van je Jef deze moeder weet helaas maar al tegoed wat jij hier verwoord liefs christa

Ria Overwater:	Donderdag, februari 13, 2003 08:27
Je bent en blijft een schat, stil net als na je optreden tijdens de WarChild-middag.... Liefs Ria

Over dit gedicht

Auteur: Jeffry
Gecontroleerd door: Firebolt
Gepubliceerd op: 12 februari 2003
Thema's: [Kinderen] [IK] [JIJ]